دکتر علی شریعتی

جمعه 92/6/15 — azadnagar - نظر بدهید

دکتر علی شریعتی :

... و من که خواسته ام موذن مذهب خویش باشم و حقیقت را قربانی هیچ مصلحتی نکنم و در «نظم یکنواخت زمان» ، هم آواز همه و همساز همه نباشم، احساس کردم که «خروسی بی محل»م ، که شب و نیمه شب ، بی هنگام ، نعره بر می دارد و طلوع و غروب آفتاب خویش را فریاد می کشد.

و سنت مرسوم چند هزار ساله است که خروس بی محل نامیمون است و حلقومش را باید برید، که در ظلمت عام، صبح را فریاد بر می آورد و در نیمه شب، از طلوع خبر می دهد و در سکوت امن کویر، نعره بر می کشد و آرامش سنگین روستا را بر می شورد و خواب را برمی آشوبد و مردمی را که در آغوش شب به خواب رفته اند و فارغ و آسوده غنوده اند، بیدار می کند و....

منبع : کتاب حسین وارث آدم ص 22